#5 podążam drogą ku destrukcji

   ... trzymam się diety, w miarę, ćwiczę, chodzę na siłownie, ale jestem smutna, czuję się źle, raz dobrze raz źle... czytam wasze blogi, bardzo przepraszam, że ostatnio nie komentuje, ale po prostu nie brak mi słów ostatnio...pamiętajcie proszę, że jestem z wami. Dziwnie się czuję, jeśli się uśmiechnę to na chwilę, wtedy jest okej, ale potem wracam do rzeczywistości. Obejrzałam relaksujący film, wypiłam dwa wielkie kubki koktajlu truskawkowego i zaraz zabieram się za matmę i tak już dużo czasu zmarnowałam, muszę się jakoś życiowo poukładać... nie wiem co dalej ze mną będzie. 

odważyłam się kilka dni temu wejść na wagę 56,7kg - zaskoczyło mnie to, bardzo pozytywnie nie mogłam uwierzyć... dzień wcześniej mało piłam i wymiotowałam (nie zmuszałam się do tego, musiałam się czymś zatruć, możliwe, że to przez orzechy), więc stwierdziłam, że mój organizm jest wyczerpany i odwodniony dlatego tak niska waga, dzisiaj rano postanowiłam to sprawdzić, ta sama liczba, trochę się  z tego cieszę, no dobra to była lekka euforia, ale przytłaczają mnie inne sprawy

oczywiście do 49kg jeszcze baaardzo długa droga, wczoraj zjadłam około 940kcal dzisiaj pewnie więcej a na jutro planuje 800. zobaczymy jak to będzie

wiem, że nie mam się za bardzo z czego cieszyć bo i tak dużo ważę, ale głównie bardziej cieszę się, nie, że udało mi się trochę schudnąć, ale z tego, że nie przytyłam aż tak dużo, bo w październiku jakoś w połowie miesiąca miałam straszne dwa tygodnie, dużo jadłam i nie ćwiczyłam za dużo...
\
niestety moje ciało wygląda nadal strasznie, nigdy chyba nie będę mieć chudych nóg. czuję się grubsza niż kiedykolwiek... 

jakoś muszę dać radę, nikt za mnie nie schudnie...

Trzymajcie się kochane. :)

***